Saturday, November 20, 2004

geborrel

Gisteren jongstleden heb ik mijn debut gemaakt. Te weten een praatje in de 'silicon studies' vergadering. De zaal zat niet bepaald bomvol, maar dat wijt ik vooralsnog aan de laksheid van mijn agent, want aan mijn optreden heeft het niet gelegen. Ik zou natuurlijk kunnen uitleggen waar het over ging, maar waarom zou ik? Alles wat jullie hoeven te weten is dat het ik alle meelijwekkende pogingen tot kritiek met glans heb geparreerd en wat ik niet kon parreren heb afgewimpeld op mijn voorganger. Goed, dat hebben we dus ook weer gehad. Op naar de volgende mijlpaal.

Aangezien ik niet echt zin heb om te typen, maar eens een citaatje ertussendoor mikken. Dat doet het ook altijd wel (en een stukje tekst zonder al te veel spelfouten zal ook wel eens verfrissend zijn):
"Naar schatting 9 procent van de Nederlandse bevolking boven de zestien jaar behoort tot de probleemdrinkers. Bij hen is geen sprake van verslaving, wel van overmatig alcoholgebruik. Ze consumeren meer dan 14 (vrouwen) of 21 glazen (mannen) per week en bezondigen zich ook aan binge drinken, het innemen van grote hoeveelheiden op één avond (vrouwen meer dan vier, mannen meer dan zes glazen per keer).Kenmerkend is dat het overgrote deel van deze groep geen hulp zoekt, terwijl er wel aanleiding voor is omdat ze ook vaak psychosociale problemen (niet goed functioneren op het werk of thuis, vaker ruzie) of fysieke ongemakken ondervinden."

Dit alles heeft Pay-Uun Hiu (die werkt bij de volkskrant) van het Trimbos instituut vernomen. Journalistiek is in wezen geen moeilijke zaak. Behoorlijk terugverlangen geblazen naar de tijd dat ik ook een probleemdrinker was! Lekker (meer dan 6) biertjes drinken in de Minds - typisch gevalletje binge (?) drinken - en dan lekker de volgende dag niet geod functioneren op het werk - Nee: heb je ^$@&* wel een geprobeerd een %^&*#$& proefschrift te schrijven zonder minstens een avond per week drie-dubbele binge-drinken? Daar krijg je dus pas psycho-sociale problemen van! Tegenwoordig is het echter matigen wat de klok slaat. Ten eerste moet je altijd nog met de auto naar huis. En ik ben dus een paar weken geleden speciaal naar Philadelphia gevlogen om half uur durende video te bekijken waarin verteld werd dat het niet slim is om je dan eerst vol te gaan lopen gieten. Ten tweede moet je natuurlijk ook goed gezelschap hebben om mee te drinken. Nu zullen we het later nog wel eens hebben over de types die hier rondlopen, maar laten we het voorlopig bij houden dat ik op dat ik op kantoor zit met twee Russen die niet drinken. Dat zijn naar ik aanneem de *enige* twee russen ter wereld die niet drinken, en die zitten dus hier... Niet getreurd natuurlijk, we vinden heus wel elders wat verstokte alcoholisten. Bijvoorbeeld in het geweldige New York, dat ik van plan ben donderdag te gaan bezoeken, samen met mijn makkers uit de Amsterdamse kroegen, Mark en Marco. Donderdag is het Thanksgiving. Weer zo'n belachelijk Amerikaans feest dat nergens op slaat. Als ik me niet vergis - ik zal het vanavond eens nalezen in mijn 'geschiedenis van Amerika' boekje - herdenken we met thanksgiving het volgende:
Het heeft allemaal te maken met ze zogenaamde Pilgrim Fathers. Nou zijn Pelgrims volgens mij mensen die een of ander bestaand heiligdom gaan bezoeken, dus die naam slaat alweer nergens op. Maar we dwalen alweer af voordat we begonnen zijn. Die PF waren d (onderdeel van) een of andere puriteinse secte. Ze zijn eerst van Engeland naar Nederland verhuisd, omdat ze in Engeland vervolgd werden. Gaan ze dus *vervolgens* lopen zeiken dat het er in Nederland allemaal veel te liberaal en 'ungodly' aan toe gaat en vertrekken ze naar Amerika. Dus twee boten geritseld voor de grote oversteek. Nou, die ene boot, de speedwell had wel een hele koele naam, maar het was wel een kutboot (lek), dus al in Engeland moest iedereen overstappen op de andere boot (mayflower). Voel je dat geborrel? Dat is het opborrelende gevoel dat die PFs een stelletje prutsers zijn. Nietemin berijken ze met z'n 102en Amerika: kunnen ze lekker hun religieous beliefs practisen... Het bleek wel een beetje een kouwe, kale bende. En ze hadden natuurlijk best lekker in de mayflower een paarhonderd kilometer naar het zuiden kunnen tuffen, waar je lekker tomaten, basilicum en buffels kunt laten groeien. Maar neen, beste lezer, de PFs vonden ontberingen enzo juist wel erg goed! Je komt immers niet zomaar in de hemel. Nog een ontbering: Indianen vinden het niet leuk als je aan hun graven zit. Gelukkig hadden ze wel guns 'n amno. Maar ja, ondertussen dus niks te bikken en de pogingen tot het bouwen van een gezellig challetje om een beetje uit de wind te kunnen zitten (loungen bestond toen nog niet) schijnen ook al grotendeels mislukt te zijn. Nou je raadt het al he? Koud (land of the freeze), honger --> ziek --> dood. Binnen de korste keren was de helft ex-pilgrim father (stif, bereft of life etc). Oftwel: grotere putsers hebben er niet rondgelopen op deze Aarde sinds Olaf de Harige's beroemde incident met de 80.000 viking helmen.
Gelukkig waren er nog wat Indianen die zoveel onkunde niet aan konden zien. Je moet ook bedenken dat natuurlijk ook de kinderen weer eens als eerste slachtoffer worden van wat hun ouders zich zoal in het hoofd halen. Kinderen willen nooit verhuizen, en geef ze eens ongelijk! Dus die Indianen hebben ze een beetje 'de winter doorgeholpen' zoals dat heet. Dat was natuurlijk een behoorlijke verassing! Je ligt met z'n allen dood te gaan (ondanks al het bidden) en dan opeens blijkt dat je misschien nog wel eens iets zou kunnen leren van de mensen die -blijkbaar- daar al een paar duizend winters hebben overleefd. 'O ja, niet aan gedacht'. Nou goed, 42 hebben het er op die manier overleeft en toen ze eindelijk doorhadden hoe ze zelf voor eten moesten zorgen hebben ze die Indianen een keer te eten gevraagd.Detsit, zeg maar. Ze zouden hier dus verschillende conclusies aan hebben kunnen verbinden, destijds:

  • We hebben hier geen flikker te zoeken: terug naar Engeland met z'n allen.
  • Die Indianen zijn best ok zolang je niet op hun graven pist en je kan er veel van leren, dus laten we een beetje aardig tegen ze zijn en ze niet gelijk een kogel door de hasses jagen als we weer eens vinden dat we verder naar het westen moeten.
  • Afnokken met ons leven te laten leiden door godsdienstwaanzin: Meer dan de helft is dood: da's nauwelijks een bewijs te noemen dat het erg goed werkt.
  • Laten we elk jaar een enorme, vetgemeste kalkoen uit het vriesvak in de supermarkt halen en er dan een big deal van maken om die met de hele familie op de vreten.
Het is, na een korte vergadering, nummer 4 geworden (prachtig, democratie). Goed. Dit alles dus om mijn stelling te verduidelijken dat Thanksgiving een onzinfeest dat nergens op slaat is.

Wednesday, November 17, 2004

fortuinkoekie

Zojuist gekregen bij de Chinees: The only good is knowledge and the only evil is ignorance. Je kan zeggen wat je wil van die Chinezen: wat ze in Tibet uit zitten te vreten is zeker niet fraai te noemen. Maar nu scoren ze toch een puntje bij mij. En dat voor twaalf buks. En dan krijg je er ook nog een soepie en een bord kip bij! Overigens wist hetzelfde restaurant mij enige weken geleden al als vaste klant te winnen met: You have an abililty to sense and know higher truth. Die plakt reeds een tijdje op mijn monitor.

Tuesday, November 16, 2004

sukkels

Wat lees nou weer in de online Volkskrant? Fortuin gekozen tot 'gootste Nederlander'. Het gaat hier om de nederlandse versie van het BBC programma 'The Greatest Britton'. De woordspeling schijnt nog even kansloos met een wit vlaggetje te hebben gezwaaid toen hij de vertaler aan zag komen, maar tevergeefs. Uitgezonden door de KRO. U weet wel, de omroep die ons ook al 'Het gevoel van' en 'Toen was geluk heel gewoon' bracht. Deze precedenten doen ons vermoeden dat de KRO ook dit programma wel zo tenenkrommend gemaakt heeft dat alleen maar de meest verwaalde individuen in de Nederlandse samenleving er naar gekenen hebben. En dan hebben we het alleen nog maar over de kijkers en nog niet eens over degenen die daadwerkelijk gaan bellen of smsen of weet ik veel hoe je tegenwoordig deel kan nemen aan dat soort democratische beslissingen. Goed Pim Fortuin dus.. Ik tel twee mogelijkheiden. 1) Mensen hebben niet begrepen dat het niet gaat om wie er fysiek het grootste (qua lengte, zeg maar) is, maar dat er hier sprake is van overdrachtelijke grootheid. 2) Iedereen is knettergek geworden. Voorlopig hou ik het op 2. Toegegeven, de informatiebeheergroep liep redelijk gesmeerd toen hij die bestierde, maar of dat nou, qua grootsheid, vergelijken kan worden met, ik noem maar wat, de rode wijngaarden van Alres. Ik dacht het niet, en dan hou ik geeneens overdreven veel van Van Gogh. Die komt trouwens nog goed weg, want hij zat tenminste bij de eerste 10. Simon Stevin, bijvoorbeeld: negens te bekennen. Niet eens bij de eerste 100! En zeg nou zelf, waar zouden we zijn zonder de decimale punt, de clootcrans en de ijszeiler? En wat heeft die Fortuin nou helemaal gepresteerd? Dat hij de kans niet gekregen heeft omdat hij vermooord is, is natuurlijk onzin: het fototje van Anne Frank staat pal naast die van Fortuin op de website. Die had op d'r dertiende tenminste al iets van waarde geproduceerd. Zo'n Fortuin kan daar nog een flink wat puntjes aan zou zuigen. Nu maar even tot rust komen in de semileptic B meeting. Dat zal me goed doen.

Monday, November 15, 2004

winkelen

Godverdegloeiendedomme. Wat hoor ik mezelf daarnet zeggen na het afrekenen van mijn bak sushi? 'have a great evening'. Ben ik helemaal gek geworden? Het lijkt er wel op. Althans, mijn kameleonachtige eigenschap mij aan te passen aan de plaatselijke manier van spreken had ik in elk geval niet meer erg onder controle. Wat wil je ook, als je zomaar bij de kassa een zootje chopstiks aangeboden krijgt? Euforie alom natuurlijk! Maar goed, bij het volgende afrekenmoment, dat overigens niet lang op zich liet wachten, want de bouwmark was er vlak naast, ben ik dus maar wijselijk voor de volledig geautomatiseerde afrekenaar gegaan. Altijd al een keer zelf met die streepjescode over die krachtige laserstraal willen strelen. Wat moest hij nou weer bij de bouwmarkt, zou je je kunnen afvragen. Het heeft alles met mijn douche te maken. Het plaatselijk idee van een douche schijnt te zijn dat je er net je buik mee kan afspoelen en verder niet. Wat ik bedoel te zeggen is dat het een buisje is dat uit de muur komt, maar wel op dusdanig lage hoogte, dat ik er in elk geval bij lange na niet onder pas. Het buisje steekt dus schuim omlaag de muur uit. Nu heb ik enkele weken geleden al een nieuwe douchekop gekocht met een stuk flexibele buis eraan die - zo dacht ik - ik mooi kan gebruiken om de douchekop daarwerkelijk boven mijn hoofd te krijgen - waar ik hem zo graag hebben wil. Maar wat blijkt? De buis is nog wel dermate onflexibel dat ik al de halve lengte ervan moet opofferen alleen maar om hem om hoog gericht te krijgen (dat buisje wees naar bedenen, weet je nog?). En dan moet hij dus alweer meteen de volgende bocht om, omdat die douchekop zelf natuurlijk wel naar beneden moet wijzen. Oftwel: dat schiet niet op. Maar vandaag heb ik dus een bochtje gekocht waarmee ik niet meer de eerste helf van mijn buis hoef op te offeren. Nu maar hopen dat alles past. Voor het geval je dringend om quantitative informatie verlegen zit: alle douchepijpen, schroefdraden enzovoorts zijn 1/2 inch. Dat heb ik ook maar weer even uitgezocht. Vanavond eens even kijken hoe dat gaat uitpakken: wordt ongetwijfeld een waterballet. En dat terwijl ik nog wel contractueel beloofd heb geen verbouwingen aan mijn apartement uit te voeren. Dat ze m'n kont kussen! Als ze nou eens een fatsoenlijke douche installeren, dan zou er te onderhandelen zijn over dat soort wurgcontracten. Tot die tijd neem ik het recht in eigen hand. Het wordt trouwens uberhaubt hoog tijd dat het anarchisme hier nou eindelijk eens vaste voet aan de grond krijgt. Uiteraard wel het oude, misserige kleine douchekopje bewaren, dat laat zich raden. We zullen het spoedig weten, nou ja ik dan. Maar eerst nog maar eens wat taken indienen (jobs submitten) bij ten behoeve van het uitlijnen van detector laag nummer nul.

Sunday, November 14, 2004

nummers

Hup en hop, zou je kunnen zeggen. Ben ik opeens gewoon de bezitter van een heus weblog. Het zal me allemaal benieuwen. Ik zie in url dat ik blogID negenmilioenvijfhonderdduizendzeshonderdzevenenvijftig toegewezen heb gekregen. Gisteren ook al een nieuw telefoonnummer gescoord. De nummers vliegen me om de oren, zou je kunnen zeggen. Eens even kijken of ik me dat kan herinneren, volgens mij was het 630 (tot zover weet ik het nog wel zeker, want dat is hier de area code), maar dan... ik denk 995 0593. Wat zou het mooi geweest zijn als dat laastste nummer ook een 9 was geweest, voor het stukje symmetry gebeuren, zeg maar. Ok, net even geprobeerd, maar het lijkt erop dat dat het nummer toch niet is. In elk geval ging mijn mobiel niet over. Dus ik snel de hoorn erop smijten voordat ik een of andere yank aan de lijn krijg. Op zich zou ik het nog wel te billijken vinden om een yank aan de lijn te krijgen als die me dan maar zou kunnen vertellen wat mijn telefoonnummer is, maar die kans lijkt me miniscuul. Goed. Dit alles zal dus even moeten wachten totdat ik naar huis getuft ben en aldaar het papiertje geraadpeegd heb waar mijn nummer op staat. Dat van en naar huis tuffen is er overigens een stuk prettiger op geworden sinds ik mij een paar dagen geleden getrakteerd heb op een fonkelnieuwe midnight oil cd. Te weten de 'best off'. Voor de kenners: dat is de witte met wat plaatjes van metertjes erop. Voor de niet-kenners: ga je gerust een half uurtje zitten schamen, vorte cultuurbarbaar. Nou, eens effe kijken... valt er verder nog wat te melden. Welja, maar mooi dat we dat nu even niet gaan doen. Er moet namelijk ook nog gegeten worden: het namelijk alweer half vijf geweest, dus hoog tijd voor de lunch zou ik zeggen.